วันอาทิตย์ที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2564

ต้นขี้กาขาว


ขี้กาขาว
ชื่อวิทยาศาสตร์      Bryonia lacinioas Linn.
ชื่อวงศ์                CUCURBITACEAE
ชื่ออื่น ๆ              ขี้กาขาว, เถาขี้กา

ค้นหา
ลักษณะทั่วไป
ต้น         เป็นพรรณไม้เถาเลื้อยตามพื้นดิน เถาจะกลมและโตขนาดเท่าก้านไม้ขีดไฟหรือโตกว่าเล็กน้อย ตามข้อของเถาจะมีมือเกาะ

ใบ          จะมีขนหนากลมโต ดูผิวเผินแล้วจะคล้ายผักเขียว แต่เถาและใบจะเล็กกว่าไม่กลวง

ดอก       ดอกโตและมีสีขาว

ผล         มีลักษณะกลมและโต มีผลขนาดเท่าผลมะนาว ผลสุกมีสีแดง

นิเวศวิทยา           ชอบขึ้นเองตามธรรมชาติบนพื้นดินที่รกร้างทั่วไป และตามไร่นา
การขยายพันธุ์       ใช้เมล็ด
ประโยชน์ด้านสมุนไพร        เถาใช้ปรุงยาบำรุงถุงน้ำดี ลูกถ่ายแรงกว่าเถา บำรุงน้ำดีล้างเสมหะ ดับพิษเสมหะและโลหิต รักษาตับปอดพิการ ใช้เถาต้มกับน้ำให้เดือดนาน ๆ ใช้เป็นยาฆ่าเรือดไรและเหาได้ ใบสดใช้ตำสุมขม่อมเด็กเวลาเย็น รักษาอาการคัดจมูกได้ดี ใช้ปรุงเป็นยา ขี้กาขาวจะใช้น้อยกว่าขี้กาแดง

ขี้กาขาว เป็นพืชจำพวกเถาขนาดเล็ก มีหลายชนิด นิยมใช้พันธุ์พื้นบ้าน ชนิดผลกลม เกิดตามที่รกร้างว่างเปล่าทั่วไป


ราก รสขม บำรุงร่างกาย บดเป็นผงรับประทาน แก้ตับหรือม้ามโต รากสด ตำผสมน้ำมันทาแก้โรคเรื้อน
ใบ รสขม ตำสุมกระหม่อมเด็ก แก้หวัดคัดจมูก

เถา รสขม บำรุงน้ำดี ดับพิษเสมหะและโลหิต ชำระเสมหะให้ตก ฆ่าเลือดไรหิดเหา

ดอก รสขม บำรุงกำลัง
ลูก รสขม ถ่ายพิษตานซาง ขับพยาธิ ถ่ายเสมหะ แก้ตับปอดพิการ